ما خواهانیم یا طلبکار؟

اللهم عجل لولیک الفرج خیلی میشنویم نه؟خیلی تو تلویزیون و همه جا میشنویم بعد صلواتامون میگیم وعجل فرجهم

ولی واقعا منتظرشیم؟واقعا میخواهیم بیاد؟واقعا انتظارشو میکشیم؟یا نه زبونمون میگه و ته دلمون یه چیز دیگه میگه

مراسم میگیرم روضه میگیرم و آخرهمه مراسما هم میگیم وعجل فرجهم اما 99 درصد موارد فقط طلبکاریم و بس فقط آقا مشکلمونو حل کن اقا گرفتاریمونو برطرف کن

زن داداشم نزدیک به دوساله هرماه نماز استغاثه امام زمان برگذارمیکنه خب من میرم هم برای کمک هم دوست دارم نمازشو این دفعه که خوب دقت کردم دیدم همش که شد ما همش که شد خواسته های ما خانومه آخرنماز فقط میگفت حوائجتونو درنظر بگیرید واسه جوان دارا واسه بی بچه ها واسه......

میبینید همش خواسته ما همش واسه خودمون نه اینکه بگم بده نه ما اگر از از خدا و ائمه نخواهیم از کی بخواهیم؟ولی فک نمیکنید اوناهم حقی به گردن ما دارن؟فک نمیکنید ماهم باید برای آقا امام زمان کاری بکنیم؟فک نمیکنید باید یه بار هم نماز امام زمان بخونیم فقط به خاطر سلامتیش؟نمیخواهیم یکم از دایره خواسته هامون پا فراتر بذاریم؟وقت اون نشده تو مراسما فقط به خاطر امام زمان گریه کنیم شب نیمه شعیان هایی که میگیرم قاطی حاجاتمون یکمم به صاحبش فکر کنیم نیمه شعبان که گذشت ولی ماه رمضون که هست چی میشه تو احیاها فقط به فکر خودمون نباشیم یکمم به اتفاقات دور و بر نگاه کنیم اتفاقاتی که ازمون دور نیستن کشورهای بغل دستمونن

به قول استاد رائفی پور: اگر اقا بیاد همه مشکلاتمون حله پس از ته دل بگو بیا

طرز فکرت هرچی هست باشه هربرداشتی هم دوست داری از نوشتم بکنی بکن اینجا آزاد است شاید هم پستم تکراری باشه ولی چون مهمه تکرارشم مهمه

اما تو روخدا یکم به حرفها فک کن فقط چند دقیقه